Ulica Frascati powstała około 1779 roku jako aleja dojazdowa do budynku tzw. austerii, w rzeczywistości domu mieszkalnego, który należał do zabudowy romantycznego ogrodu Na Górze Kazimierza Poniatowskiego. Całe założenie zaprojektował Szymon Bogumił Zug. Po 1800 roku urządzono tu ogród rozrywkowy, zwany Frascati – nazwa ta pochodzi od obfitującego w ogrody włoskiego miasteczka. Ogrody Frascati parcelowano w dwóch etapach. Po raz pierwszy w latach 1912–1913, po raz drugi, już całkowicie – po śmierci właścicielki ogrodu, Julii z Potockich Branickiej w 1929 roku. Wytyczono wtedy ulice Konopnickiej, Prusa, Frascati. Jednocześnie, gdy przy Wiejskiej powstał kompleks budynków Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, okolica zyskała popularność i prestiż. W latach 30. przemysłowcy skupieni przy Zjednoczonym Banku Ziemiańskim – Marian Dziadkiewicz, architekt Józef Handzelewicz i Stefan Steinhagen – wykupili plac przy Frascati 1. Kamienica pod tym numerem została wybudowana około 1938 roku, zapewne według projektu Jerzego Gelbarda i Romana Sigalina – jako jedna z serii luksusowych kamienic o wykuszowych fasadach, typowych dla tego duetu. Sam Handzelewicz zamieszkał na czwartym piętrze tej modernistycznej kamienicy, poza tym w domu mieszkali głównie cudzoziemcy, na górnych piętrach – Amerykanie. Opuścili oni Warszawę, kiedy zaczęła się wojna, a ich mieszkania zaczęli niebawem zajmować Niemcy. Według ustaleń Jerzego S. Majewskiego pod numer 1 wprowadzili się m.in. Elly Erlenkötter i Natalia Schyma. Po wojnie budynek odbudowano z licznymi uproszczeniami wystroju. Nadal stanowił jednak swoistą enklawę – zieloną i literacką. Został przejęty przez spółdzielnię Czytelnik. *** Przypominam sobie z trudem owe późne lata czterdzieste i wydaje mi się, że stale świeciło wtedy jasne, dobre słońce na … Czytaj dalej Frascati