Wieżowiec (pl. Dąbrowskiego 12)

Ulica tuptała. Baby, coraz któraś, pijane, histeryczne
– cha cha cha cha cha cha
Wreszcie kłótnia jednej pary. Idą w Kredytową. To ona krzyczy? Staję w drzwiach balkonu. Nie, to tu któraś, od wieżowca.
– milicja!
– on idzie, idzie! nie idź!
Milicja była. Czyli jeden szedł właśnie pewnie z dyżuru w budzie włoskiej. Drugi ukazał się na rogu placu.
– milicjaa! – patrzę, to pod wieżowcem, ona krzyczy, on w sweterku, szarpią się. Milicjant leci biegiem z hukiem. Za nim biegiem tamta para z Kredytowej
– niech pan się nie wtrąca! niech pan się nie wtrąca!
Ale milicjant miał osobistą chęć. Dopadł do pary podwieżowcowej. Po prostu on ucieka, ona goni.
– on go uderzył – krzyczy wieżowcowa, w futrze, ondulacji; niby tego, co szedł z drugą w Kredytową. Nie boją się, pewnie nie było tak źle. Milicjant jednak zaintrygowany, nie daje się od wtrącania odciągnąć parze z Kredytowej. Szarpie sweterkowego, sweterkowy chce uciekać, szarpie go wieżowcowa. Ucieka w bramę do Marszałkowskiej. Ona w krzyk
– zoostań!… Zooostań!
Za nim milicjant. Za milicjantem ta z Kredytowej i ten, co z nią. I co woła
– niech pan się nie wtrąca. To prywatne życie.
Ta z Kredytowej do tego sweterkowego już zza mojego węgła, już zniknięci
– ja z tobą nie pójdę, ja z tobą nie pójdę!
Milicjant nie chce dać uciec. Ta w futrze krzyczy, chociaż nie leci dalej
– zoostaań!
– panie, co pan się wtrąca, to prywatna sprawa, były dwie pary i teraz się tu zmienia.
– Ja muszę się wtrącać.
– Ja z tobą nie pójdę.
– Zoostaań!
Zamknąłem balkon […].

(Święta, sylwester 1973 z tomu Szumy, zlepy, ciągi)

Jedenastopiętrowy blok mieszkalny przy placu Dąbrowskiego. Dawniej na parterze budynku znajdował się sklep Przedsiębiorstwa Eksportu Wewnętrznego „Pewex”, gdzie za dolary (i inne akceptowane waluty obce) można było kupić towary niedostępne na co dzień w sklepach. Dziś w budynku mieści się księgarnia, której pracownicy jesienią energicznie zachęcają przechodniów z placu Dąbrowskiego do zakupu podręczników. Fot. Marcin Gołąb, 2015 r.

(MG)